aerologies

Ξαπλώνω, πατικώνω την καρδιά μου να μη φύγει απ' τη θέση της. Αδειο τοπίο λασπωμένο τα μάτια μου βλέπουν στο πρόσωπό σου να κυλά. Βρέχει κι αστράφτει στα γκρεμά τα δόντια σου γαλάζια άλογο τ' άσπρο μέτωπο η χαίτη του στα φρύδια φέγγει φεγγάρι ξώπλατο στης μπόρας την κουρτίνα μπόρα μου, καταιγίδα μου. Μήλα στυφά τα λόγια σου κι αγκάθια στη ματιά σου Διώχνω τα γίδια μακρυά πιάνομαι στο δαμάλι και καβαλάω το σύννεφο νά'ρθω στην αγκαλιά σου μπόρα μου, καταιγίδα μου Μόνο για μένα να βροντάς, ν' αστράφτεις, να χαράζεις, να τρέχεις γάργαρα νερά, ν' αρμέγεις τα γελάδια, να φτιάχνω βούτυρο πηχτό να λούζομαι ποτάμια μπόρα μου, καταιγίδα μου Με τα σγουρά μαλλάκια σου να δένομαι στα ξύλα να προσκυνάω τους θεούς να καίω τα λιβάδια να πατικώνω την καρδιά που καίγεται για σένα μπόρα μου, καταιγίδα μου Μαύρο πουκάμισο φορώ πορτοκαλλί φεσάκι, άρβυλα πεντοσίδερα κι ασβεστωμένα δόντια μια νύχτα νά'ρθω φτερωτός να σε καταβροχθίσω μπόρα μου, καταιγίδα μου Το αχ απ' την ανάσα σου...

Χθές το βράδυ πριν κοιμηθώ έγραψα κάτι για σένα. Κάθε που θα βρίσκω χρόνο, θα γράφω κάτι για σένα. Χθές έγινα σκόνη. Μ' έκανες σκόνη. Κάθε τόσο με κάνεις σκόνη. Μ' αρέσει που γίνομαι σκόνη για χατήρι σου. Μπορεί κι εγώ να σε κάνω σκόνη, αλλά δεν μου το λες. Μπορεί να το ευχαριστιέσαι κι εσύ. Τι τρέλα! Μάχη στον αέρα ο έρωτάς μας. Γεμάτος σκόνες. Χρυσές, ασημιές, χωματένιες. Κάνε με σκόνη ζάχαρη και πιέ με στον καφέ σου κι όταν πικρίζω ρίχνε με στα λάχανα πιπέρι κι όταν σε κάνω να γελάς αλάτι στην πληγή μου Αυτά φτάνουν για σήμερα. ή όχι; θα δείξει. Είχα καιρό να επισκεφθώ το παλιό μου Blog, ξέχασα τον κωδικό πρόσβασης, άνοιξα νέο, αυτό εδώ, και σιγά σιγά μετακομίζω όσα έχω γράψει. Οταν τελειώσει η μετακόμιση θα συνεχίσω με πολύ ενδιαφέροντα αναγνώσματα. Εμαθα πολλά στο διάστημα του καιρού που πέρασε. Στο τέλος κάθε μεταφερόμενου κειμένου θα δίνω τον δεσμό προς το προηγούμενο ανέβασμα: Wednesday, October 26, 2005, posted by FOIBOS, 11:24 AM