μπόρα μου, καταιγίδα μου

Ξαπλώνω, πατικώνω την καρδιά μου να μη φύγει απ' τη θέση της.
Αδειο τοπίο λασπωμένο
τα μάτια μου βλέπουν στο πρόσωπό σου να κυλά.



Βρέχει κι αστράφτει στα γκρεμά
τα δόντια σου γαλάζια
άλογο τ' άσπρο μέτωπο
η χαίτη του στα φρύδια
φέγγει φεγγάρι ξώπλατο
στης μπόρας την κουρτίνα
μπόρα μου,
καταιγίδα μου.

Μήλα στυφά τα λόγια σου
κι αγκάθια στη ματιά σου
Διώχνω τα γίδια μακρυά
πιάνομαι στο δαμάλι
και καβαλάω το σύννεφο
νά'ρθω στην αγκαλιά σου
μπόρα μου,
καταιγίδα μου

Μόνο για μένα να βροντάς,
ν' αστράφτεις, να χαράζεις,
να τρέχεις γάργαρα νερά,
ν' αρμέγεις τα γελάδια,
να φτιάχνω βούτυρο πηχτό
να λούζομαι ποτάμια
μπόρα μου,
καταιγίδα μου

Με τα σγουρά μαλλάκια σου
να δένομαι στα ξύλα
να προσκυνάω τους θεούς
να καίω τα λιβάδια
να πατικώνω την καρδιά
που καίγεται για σένα
μπόρα μου,
καταιγίδα μου

Μαύρο πουκάμισο φορώ
πορτοκαλλί φεσάκι,
άρβυλα πεντοσίδερα
κι ασβεστωμένα δόντια
μια νύχτα νά'ρθω φτερωτός
να σε καταβροχθίσω
μπόρα μου,
καταιγίδα μου

Το αχ απ' την ανάσα σου,
το βαχ απ' την καρδιά μου,
να φύγουν μαύρες σαϊτιές
να δέσουν αλυσίδες
να πάψει να λυσσομανά
το βουητό τ' αγέρα
μπόρα μου,
καταιγίδα μου

οι αστραπές να σωριαστούν
η μπόρα να κοπάσει
κι απ' τα φιδίσια σου μαλλιά
να ξεπροβάλλει ο ήλιος

posted by FOIBOS: Wednesday, October 26, 2005, 5:08 PM