Ακαρνανία: ΡΩΜΑΪΚΑ - ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ

Μετά την περιώνυμη ναυμαχία στο 'Aκτιο (31 π.Χ.) ο Αύγουστος Οκταβιανός ίδρυσε, όπως είναι γνωστό, τη Νικόπολη σε ανάμνηση της μεγάλης του νίκης. Πολλές ακαρνανικές πόλεις άδειασαν από κατοίκους, γιατί υποχρεώθηκαν να συνοικήσουν τη νέα πόλη, μαζί με Αιτωλούς, Ηπειρώτες και Λατίνους. Μαζί μεταφέρθηκαν και όσα αξιόλογα υπήρχαν σε ναούς και δημόσιους χώρους. Στο εξής η τύχη των Ακαρνάνων είναι η ίδια με των Αιτωλών.

Πότε διαδόθηκε ο Χριστιανισμός στην Ακαρνανία δεν είναι γνωστό. Αναφέρεται ο Ηρωδίων σαν ιεραπόστολος, που κήρυξε στην Ακαρνανία μετά τη Λευκάδα. Ίσως να μην είναι τυχαίο το ότι απαντούμε το όνομα Ηρωδίων σαν βαπτιστικό. Σπουδαίες παλαιοχριστιανικές Βασιλικές έχουν αποκαλυφθεί (Δρυμός Βόνιτσας, Κέφαλος Βόνιτσας, Μύτικας,'Oχθια).

http://www.akarnania.net/VONITSA/GREEK/TEXT46.HTM
http://www.akarnania.net/MITIKAS/GREEK/AGSOF.HTM

Οι επισκοπές Βονίτσης και Αετού εμφανίζονται από τον Ε αιώνα. Διοικητικά ανήκε στο Θέμα της Νικοπολέως και αργότερα στο λεγόμενο Ελλαδικό. Εκκλησιαστικά. στη δικαιοδοσία της Παπικής Εκκλησίας μέχρι το έτος 727. Τότε, όπως είναι γνωστό, οι παπικοί προκάλεσαν φοβερή αναταραχή στο Ελληνικό Θέμα με τη στάση του άθλιου εκείνου Κοσμά. Τη στάση υποκίνησε ο Πάπας Γρηγόριος ο Β, Θέλοντας να αντιδράσει έτσι στο μεταρρυθμιστικό έργο του Λέοντα Γ Στη φαιδρή εκστρατεία, με το τόσο άδοξο τέλος έλαβαν μέρος και οι Ακαρνάνες, αλλά μας είναι άγνωστες οι επιπτώσεις. Όλος ο χώρος γνώρισε την καταστροφή και την ερήμωση κατά τις επιδρομές των Γότθων, των Ούννων και των σλαβικών φύλων. Αλλά και 'Αραβες Βερρίνοι πειρατές δήωναν και κατέστρεφαν συχνά τα παράλια πολίσματα. Το χρονικό του Ακροπολίτη διασώζει πληροφορίες γύρω από μια τέτοια επιδρομή στα χρόνια του Μιχαήλ του Γ (842-867).

Σε αντίθεση με την αρχαία, ο πληθυσμός ήταν αραιός κατά τη βυζαντινή εποχή. Η τυραννική διοίκηση, η εξοντωτική φορολογία υπήρξαν παράγοντες ανασταλτικοί και γύρω στο 750 επιδημία πανούκλας αφάνισε κυριολεκτικά τον πληθυσμό της Ακαρνανίας και της Αιτωλίας. Ελάχιστα πολίσματα αναφέρουν οι διάφορες πήγες και επίσης λίγα μνημεία ανιχνεύονται. Η Δραγαμέστος (Τραγαμέστη, Δραγαμέστη), ο Αετός, η Βόνιτσα, ο Βάρνακας είναι οι πιο γνωστές πόλεις. Οι επισκοπές της Βόνιτσας και του Αετού, μολονότι αρχαίες, δεν φαίνονται να παίζουν σημαντικό ρόλο. Για ένα διάστημα υπήρξε και το Δραγαμέστο έδρα επισκόπου, στα χρόνια του Ιωάννη του Απόκαυκου, μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αρτας από το 1202-1235.(;)

http://www.akarnania.net/AETOS/GREEK/CASTLE.HTM
http://www.akarnania.net/VONITSA/GREEK/TEXT41.HTM
http://www.akarnania.net/VARNAKAS/GREEK/CASTLE.HTM


Εκτός από τις παλαιοχριστιανικές βασιλικές που αναφέραμε παραπάνω, σώζονται μερικοί ναίσκοι της εποχής των Δεσποτών, όπως της Παλαιοκατούνας, ο 'Αγιος Στέφανος Ριβίου, η Παναγία στη Βόνιτσα, ερείπια παλαιότερων στον Αστακό, τη Σκουρτού κ.α' Ακόμη πρέπει να αναφερθεί η Αγία Ελεούσα του Μύτικα, μέσα σε σπηλιά με τοιχογραφίες του ΙΒ αι.


http://www.akarnania.net/RIVIO/GREEK/AGSTEF.HTM
http://www.akarnania.net/ASTAKOS/GREEK/monument1.html
http://www.akarnania.net/MITIKAS/GREEK/AGEL.HTM

Μια νέα περίοδος αρχίζει για την Ακαρνανία με την ίδρυση του Δεσποτάτου της Ηπείρου, του οποίου αποτέλεσε επαρχία. Το 1290 ο Ανδρόνικος Β Παλαιολόγος εκστρατεύει εναντίον του Δεσποτάτου για να επιτύχει την προσάρτηση του. Ο Δεσπότης Νικηφόρος ο Α ζητά τη όοήθεια των Φράγκων και παντρεύει την κόρη του Θάμαρ με τον Φίλιππο τον Ανδευγαυικό, δίνοντας για προίκα η Βόνιτσα και το Βλοχό, Αγγελόκαστρο και Ναύπακτο της Αιτωλίας. 'Έτσι, χάρη στις εμφύλιες διαμάχες των Βυζαντινών, γνωρίζει η Ακαρνανία και τη δεσποτεία των Φράγκων.

Το 1331-32 η Ακαρνανία κυριεύεται από τους Σέρβους του Στεφάνου Δουσάν αλλά γρήγορα και αυτοί εκτοπίζονται από την ο κάθοδο των αλβανικών φύλων γύρω στο 1350. Οι δηώσεις και θηριωδίες των Αλβανών αναγκάζουν τους Ακαρνάνες να ζητή σουν την προστασία των Τοκκων, που από το 1361 κρατούν το κάστρο της Βόνιτσας. Ο Κάρολος Α κόμης, παλατίνος της Ζακύνθου, Κεφαλληνίας, Ιθάκης, Λευκάδας και Βόνιτσας, γίνεται το 1405 κύριος της Ακαρνανίας και της Αιτωλίας, που από το όνομά του θα ονομασθούν Κάρλελι (Κάρελι).

Αλλά, όπως γινόταν με τους Βυζαντινούς, έτσι και με το θάνατο του Κάρολου άρχισε η εμφύλια διαμάχη ανάμεσα στους τρεις νόθους του γιους και τον ανιψιό του Κάρολο τον Β για το ποιός θα αρπάξει τη' καλύτερη μερίδα κληρονομιάς. Ο καθένας από τους αντιμαχόμενους ζητά τη βοήθεια των τούρκων για να επιβληθεί στους άλλους. Το 1449 ο Σινάν πασάς κατακτά την Ήπειρο και τον επόμενο χρόνο όλο Κάρλελι. Στα χέρια τουΛεονάρδου Γ Τόκκου μένει η Βόνιτσα μέχρι το 1479. Δε είναι γνωστό αν η κατάληψή της έγινε σε εφαρμογή της συνθήκης που υπέγραψαν αυτή τη χρονιά οι βενετσιάνοι με τους τούρκους.

posted by FOIBOS, Tuesday, 01 November 2005, 6:47 PM